حسین، ای پرچم خونین حق، بر دوش،

حسین، ای انقلابی مرد

حسین، ای رایت آزادگی در دست،

در آن صحرای سرخ و روز آتشگون

قیام قامتت در خون نشست، اما

پیام نهضتت برخاست

از آن طوفان « طف» در روز عاشورا،

به دشت « نینوا»، نای حقیقت از «نوا» افتاد

ولی... مرغ شباهنگ حقیقت، از نوای ناله

" حق، حق" نمی افتد.»

سلام بر تو ، ای حسین!

ای خون خدا، و... ای فرزند خون خدا

سلام بر خط شفقگون کربلا، که خون تو را - ای خون خدا- همواره بر چهره افق می پاشد و غروب هنگام، سرخی آسمان مغرب را به شهادت می گیرد، تا آن جنایت هولناک را هر چه آشکارتر بنمایاند و چشم تاریخ را بر این صحنه همیشه خونین بدوزد و گوش زمان را از آن فریادهای تندرگونه آن عاشورای دوران ساز، بیاکند.

ای حسین.... ای عارف شب و مبارز روز!

کربلای تو، عشق را معنی کرد و انقلاب تو اسلام را زنده ساخت و شهادت تو، حضور همیشگی در همه زمان ها و زمین ها بود.